Sectie kinderanesthesiologie

Met verdriet, maar vooral met grote waardering voor een uitzonderlijke vriend en collega die het leven ten volle heeft geleefd, brengen wij u op de hoogte van het overlijden van Dr. Nic de Zwaan. Nic is kort voor Kerstmis overleden, na een lange periode van een moedig gedragen ziekte.

Nic was bekend bij iedereen die in de kinderanesthesiologie is geïnteresseerd, zowel in Nederland als in de rest van Europa. Hij was een betrokken pleitbezorger van het standaardiseren van de hoogste kwaliteit van anesthesiologische zorg bij kinderen, ongeacht hoe ernstig of triviaal de ziekte was of waar de zorg plaatsvond. Hij zal in Nederland vooral herinnerd worden vanwege zijn pionierswerk op het gebied van de centralisatie van de kinderchirurgie en het aanpakken van de problemen die dit met zich meebracht.

Nic is geboren in Amsterdam en studeerde geneeskunde in Leiden waar hij volop genoot van het studentenleven. Hij was lid van het Leidse Studentencorps, speelde rugby en was actief in de paardensport waar hij zijn vrouw Valérie ontmoette. Ze stapten later in het huwelijksbootje en waren 55 jaar gelukkig getrouwd.

Na zijn opleiding tot anesthesioloog werd hij opgenomen in de staf anesthesiologie van het St. Antonius Ziekenhuis in Utrecht. Hier trad hij in de voetsporen van zijn vader, die kort daarvoor in hetzelfde ziekenhuis met pensioen was gegaan. Hij zette zich onvermoeibaar in om de anesthesiologische zorg voor kinderen te verbeteren, zowel in zijn eigen ziekenhuis als nationaal en internationaal. Naast zijn inspanningen voor centralisatie van de kinderchirurgie was Nic ook betrokken bij het definiëren van trainingscriteria voor anesthesie voor kinderen, het protocolleren en daarmee radicaal verbeteren van de pijnbehandeling van kinderen, en het stimuleren van de aanwezigheid van ouders in de operatiekamer tijdens de inleiding, wat in die tijd controversieel was. Verder werkte hij vanaf het begin mee aan de ontwikkeling van een nationale standaard voor intensive care-training voor volwassenen en stond hij aan de wieg van de Nederlandse Vereniging voor Dagbehandeling en Kortverblijf. Ook investeerde hij veel tijd in de anesthesiologische zorg bij bijzondere tandheelkunde en in het bevorderen van de samenwerking tussen anesthesiologen en tandartsen.

Nic nam in een moeilijke tijd het roer over als voorzitter van de Sectie Kinderanesthesiologie van de Nederlandse Vereniging voor Anesthesiologie. Hij blies de sectie nieuw leven in, waardoor deze inclusiever en effectiever werd. Vanuit deze functie stimuleerde hij het leggen van internationale anesthesiologische contacten en was hij tientallen jaren een enthousiaste supporter van zowel FEAPA als ESPA.

Nic was een warme persoonlijkheid die oprechte interesse voor iedereen toonde. Hij was een netwerker, een echte people-person, die aan zijn projecten bleef werken tot hij zijn doelen had bereikt. Voor Nic was het belangrijk dat de zorg voor kinderen verbeterd werd en het maakte hem niet uit wie daarvoor de credits kreeg. Hij probeerde zoveel mogelijk jonge collega’s mee te nemen in zijn plannen. Niemand van ons zal zijn vergaderstijl vergeten, als hij arriveerde met twee of drie boodschappentassen vol mappen en losse documenten, die hij zelden raadpleegde, maar die zeker indruk maakten op alle aanwezigen!

Nic zal door familie, vrienden en collega's als een bijzonder vriendelijk en innemend mens worden herinnerd. Hij was een levensgenieter en een serieuze professional tegelijk. We denken met plezier terug aan de hartelijke gesprekken en zijn gevoel voor humor. Hij klaagde nooit toen zijn gezondheid de laatste jaren achteruitging en waardeerde het contact met zijn collega's en vrienden tot het einde. Hij laat zijn vrouw Valérie achter, die onvermoeibaar voor hem zorgde, alsmede twee kinderen en drie toegewijde kleinkinderen.

Ton Schouten

Nigel Turner

Ziska de Jong