Merel (27) is momenteel 19 weken zwanger van haar eerste kind. Na een periode van vermoeidheid en misselijkheid in de eerste maanden van haar zwangerschap, voelt ze zich nu goed. Rustig, zelfs. De verwachtingen voor haar bevalling beginnen langzaam vorm te krijgen, maar er is één grote onbekende: de pijn. Het idee van pijn bij de bevalling is voor Merel de grootste onzekerheid in haar zwangerschap.
“Het klinkt misschien gek, maar ik weet gewoon niet goed wat ik kan verwachten,” vertelt Merel. “Er is zoveel informatie over pijnbehandeling, maar ik weet nog niet echt wat ik moet kiezen of wat het beste voor mij zal zijn op het moment zelf.”
Merel heeft zich, in de tijd dat ze nu zwanger is, redelijk goed geïnformeerd over haar opties voor pijnbehandeling, maar zonder al te veel nadruk. De klassieke opties zoals de ruggenprik en lachgas zijn bij haar bekend, maar ze is vooral nieuwsgierig naar wat ze op dat moment nodig zal hebben. “Ik wil niet te veel van tevoren beslissen. Als het moment daar is, wil ik gewoon kijken wat voor mij werkt. Dat lijkt me het beste.”
Hoewel de ruggenprik en lachgas veelal genoemd worden in gesprekken over bevalling, is er één optie waar Merel eerder over heeft gehoord, maar zich nog niet in heeft verdiept: TENS (Transcutane Elektrische Zenuw Stimulatie, waarbij via de huid elektrische stroompjes worden gegeven aan de zenuwen). Toen het onderwerp ter sprake kwam, herkende ze de naam meteen, maar ze heeft er verder weinig aandacht aan besteed. “Ik denk niet dat ik dat ga gebruiken, maar ik kan me voorstellen dat het voor sommige vrouwen wel fijn is. Het klinkt misschien wel goed als je geen zware medicatie wilt,” zegt ze.
Desondanks blijft de pijn voor haar een groot vraagteken. “Je kunt je niet echt voorbereiden op hoe de pijn gaat zijn. Het is een gevoel dat ik nog nooit eerder heb gehad en dus kan ik er niets voor stellen.” Ze heeft geaccepteerd dat pijn onvermijdelijk is, maar het is iets waar ze zich niet te veel zorgen over maakt. “Ik weet dat het erbij hoort, maar ik kan me gewoon niet voorstellen hoe het zal zijn.”
Wat wel duidelijk is, is Merels voorkeur voor een thuisbevalling. Ze voelt zich meer op haar gemak in haar eigen omgeving en wil de bevalling het liefst zo natuurlijk mogelijk laten verlopen, zonder te veel medische ingrepen. “In een ziekenhuis voel ik me altijd zo’n nummer, alsof alles heel gehaast en onpersoonlijk is. Ik wil geen naalden, geen ziekenhuisbedden, geen lange wachttijden,” vertelt ze. “Thuis ben ik gewoon meer in mijn element. Ik wil mezelf kunnen zijn, zonder dat ik het gevoel heb dat alles op de klok staat.”
De rol van zorgverleners is voor Merel belangrijk, maar ze heeft niet het gevoel dat er constant iemand aanwezig moet zijn. “Ik wil geen overdaad aan controle, maar wel af en toe een bevestiging dat alles normaal verloopt,” zegt ze. “Ik vertrouw op mijn verloskundige. Zij is mijn aanspreekpunt en ik voel me veilig bij haar.”
“Ik wil geen overdaad aan controle, maar wel af en toe een bevestiging dat alles normaal verloopt,”
Merel haalt haar informatie voornamelijk uit gesprekken met haar moeder en een vriendin die thuis bevallen is. “Zij heeft me veel verteld over haar ervaring, dat was voor mij veel meer inzichtelijk dan een folder of een ziekenhuisgids,” zegt ze. “En ik kijk ook wel eens naar video’s op sociale media. Dat voelt als een meer informele manier van leren.”
De informatie over pijnbehandeling is echter iets waar Merel wel degelijk over nadenkt. Ze weet dat bij een thuisbevalling niet zomaar snel toegang is tot zware pijnbehandeling, zoals een ruggenprik. “Als je thuis bevalt en je besluit ineens dat je pijnstilling wilt, kan het lastig zijn om dat op tijd geregeld te krijgen,” legt ze uit. “Ik ben me daar bewust van, maar dat is voor mij een afweging die ik moet maken. Ik geloof wel dat ik het meeste aankan zonder zware medicatie.”
Haar gedachten over de rol van een anesthesioloog zijn simpel. “Ik heb er eigenlijk niet veel over nagedacht. Als het nodig is, zou ik wel willen weten wat de opties zijn, maar ik vertrouw er eigenlijk op dat mijn verloskundige me goed zal adviseren. Voor de rest wil ik me gewoon focussen op het moment zelf.”
De bevallingsvoorbereiding voor Merel is dus meer een kwestie van vertrouwen in haar eigen lichaam, haar zorgverleners en haar omgeving. “Ik wil gewoon in het moment kunnen zijn,” zegt ze. “Als ik daar lig weet ik dat ik keuzes moet maken, maar ik vertrouw erop dat alles op dat moment duidelijk zal zijn.”
Merel heeft een duidelijke wens: een bevalling in haar eigen huis.
Het is heel begrijpelijk dat de onzekerheid over pijn een grote rol speelt in de voorbereidingen van Merel, dit is iets waar veel zwangere vrouwen mee worstelen. Het is goed dat ze haar opties verkent en vertrouwen heeft in haar verloskundige. Een belangrijke tip is dat je niet alleen tijdens de bevalling een keuze voor pijnbehandeling kunt maken, maar dat je dit ook van tevoren kunt bespreken. Zo ben je goed voorbereid, ongeacht hoe je bevalling verloopt. Houd er bijvoorbeeld rekening mee dat als je de pijn tijdens de bevalling als te heftig ervaart, je mogelijk van thuis naar het ziekenhuis moet voor pijnbehandeling. Het kan ook nuttig zijn om verschillende pijnbehandelingen, zoals TENS, op effectiviteit te vergelijken. Merel zou bijvoorbeeld de keuzehulp kunnen raadplegen. Deze keuzehulp helpt je om te kijken wat belangrijk voor je is bij de eventuele keuze voor diverse vormen van pijnstilling.