Er is op dit moment veel te doen over opleiden van aios. Er wordt hiërarchie ervaren, het is potentieel onveilig, waardoor je als opleider en als aios soms op je tenen loopt…
Het Concilium heeft dr. Moniek de Boer uitgenodigd om een voordracht te geven tijdens de Anesthesiologendagen. Mevr. dr. J.A.M. (Moniek) de Boer, is coach, trainer en yogadocent voor artsen. Tot 2022 werkte ze ook als gynaecoloog. Ze is schrijfster van het boek: Het jaar van een a(n)ios.
Als je bij een willekeurige overdracht of bespreking komt lijkt alles okay, iedereen doet wat hij/ zij moet doen. Het lijkt soms een dans waarbij iedereen zijn plek weet. En toch… waarom slaat de aios daar dicht, dat is toch nergens voor nodig. Hij/ zij weet het toch gewoon? Of niet? We trekken er nog maar even aan. En hoe zit het met die ene aios… die komt helemaal niet enthousiast over, die stapt nooit naar voren als er iets interessants is. Nou, het moet wel van 2 kanten komen hoor, dan doe ik het wel even zelf, ben ik ook nog sneller klaar. De ene opleider, ik heb echt het gevoel dat hij mij dom vindt, hij kijkt altijd zo raar als ik iets zeg en laatst in een dienst zag ik dat hij baalde dat ik er was. Als zij dienst heeft voel ik mij altijd een klein kind. Het is denk ik als lief bedoeld, maar ik krijg het gevoel alsof ik krimp tot het niveau van een vierjarige. Alsof ik heel voorzichtig aangepakt moet worden, brrrr.
Zomaar wat voorbeelden uit de dagelijkse praktijk. Iedereen doet zo zijn best, maar het is ons reactieve brein, vaak onbewust, die ons vanuit aannames met elkaar om laat gaan. Ik neem je mee onder water… wat gebeurt daar eigenlijk? En hoe kan je dit gebruiken in je opleidingsgroep. Met goede handvatten kom je weer boven!